یه زمانی الکی الکی خوش بودم

بعد یه کم فهمیدم چی به چیه...کی به کیه...چه خبره؟

یه خورده داغ کردم...حرصم گرفت

بعد دلم برای خودم برای خودمون برای همه مون سوخت

بعد با خودم گفتم:درستش میکنیم...ما هنوز جوونیم...کلی راه جلومونه

بعد فهمیدم نخیر اصلا تو مهم نیستی...نه نظرت...نه رایت...نه...هرچی بخواد بشه میشه(در واقع هرچی بخوان بشه میشه)

با خودم گفتم:بیخیال اصلا به تو چه؟

ولی مگه میشه؟دارم اینجا زندگی میکنم

آها!یه فکری....

از این جا برو...حال دنیا...زندگی کن

بعدش اون من ایرانیم از دست من بیخیالم حرصش گرفت...بهش گفت تو هر کی باشی و هر جا که بری ته تهش یه ایرانی هستی...خونه ات اینجاست

یه کم فکر کردم...دیدم کی حال داره بدون مامانش پاشه بره یه جای دور؟

در نتیجه حالا حالاها تا ۳..۴..سال در خدمت هستیم

تا بعد

خداییش چقدر زیاد فکر کردم؟!خسته شدم!