قصدجفاهانکنی وربکنی بادل من/وادل من،وادل من،وادل من،وادل من!/ قصد کنی بر تن من،شاد شود دشمن من/ وآنگه ازاین خسته شود یا دل تو یا دل من/ واله وشیدا دل من،بی سر وبی پا دل من/وقت سحرها دل من،رفته به هر جا دل من/ بیخود و مجنون دل من،خانه پرخون دل من/ساکن وگردان دل من،فوق ثریا دل من/ سوخته و لاغر تو،در طلب گوهرتو/آمده وخیمه زده بر لب دریا دل من/ زار ومعاف است کنون،غرق مصاف است کنون/بر که قاف است کنون،در پی عنقا دل من/.......‌‌‌‌‌‌‌ <دیوان شمس>