ترا من زهر شیرین خوانم ای عشق
که نامی خوشتر از اینت ندانم
وگر هر لحظه رنگی تازه گیری
به غیر از زهر شیرینت نخوانم
که نامی خوشتر از اینت ندانم ای عشق
...
به آسانی مرا از من ربودی
درون کوره غم آزمودی
دلت آخر به سرگردانیم سوخت
نگاهم را به زیبایی گشودی
شعر از فریدون مشیریه...نمیدونم اصلش چیه ولی همایون اینجوری میخونه
من عاشق این شعره شدم...همین جور الکی

راستی دارم میرم کلاس سه تار اولش یه خرده سخت بود ولی کم کم دارم راه میفتم
جدا که صدای قشنگی داره...از انتخابم پشیمون نیستم

دعا کنید که کامپیوترم زود خوب بشه...آخه تابستون آدم اینطوری آپدیت میکنه؟